| Nij-Jeruzalim
Новоиерусалимский монастырь | ||
| Konstantijn- en Helenatsjerke mei dêr efter de Ferrizeniskatedraal en lofts de yn 2014 wer opboude klokketoer | ||
| Konstantijn- en Helenatsjerke mei dêr efter de Ferrizeniskatedraal en lofts de yn 2014 wer opboude klokketoer | ||
| lokaasje | ||
| lân | 20px Ruslân | |
| Oblast | 20px Moskou | |
| plak | Istra | |
| bysûnderheden | ||
| type bouwurk | Kleaster | |
| boujier | Fan ôf 1656 | |
| oare ynformaasje | ||
| webside | Side fan it kleaster | |
It Kleaster Nij-Jeruzalim (Russysk: Новоиерусалимский монастырь) is een otterdoksk kleaster yn de Russyske stêd Istra.
Nij-Jeruzalim waard yn 1656 troch patriarch Nikon stifte om neffens syn plan by Moskou in kompleks fan plakken yn it Hillige Lân te rekonstruearjen .
Patriarch Nikon Yn 1656 kocht patriarch Nikon fan de stolnik Roman Boborykin lân oan de rivier de Istra mei it doel dêr in kleaster te bouwen. Foar it takomstige kleaster moast it bosk oan de kant fan de Istra omhakt wurde en de heuvel, dêr't it kleaster op boud wurde soe, moast fersterke wurde mei in grêft en in houten wâl mei acht tuorren. De âlde nammen fan it gebiet waarden feroare en krigen bibelske nammen. Sa krige de heuvel de namme Sion, eastlik lei de Oliveberch en noardlik de heuvel fan Tabor. Oan de kant fan de Istra, dy't by de gelegenheid ferneamd waard nei de Jordaan, waard it kleaster boud. Njonken in kleaster foar manlju kaam der ek in lyts kleaster foar froulju dat de namme Betanië krige. Guon gebouwen wjerhelje de kontoeren fan gebouwen út de Hillige Stêd, lykas de Ferrizeniskatedraal (1656-1685), dy't boud is neffens it ûntwerp fan de Grêftsjerke yn Jeruzalim.
Yn 1656 waard earst in houten Ferrizenistsjerke boud, dy't op 18 oktober 1657 yn oanwêzigens fan tsaar Aleksej Michajlovitsj konsekrearre waard. De namme fan it kleaster ûnstie doe't de tsaar nei de konsekraasje it gebiet fan de Oliveberch ôf oereide en doe't er it nije kleaster seach stelde er fêst dat it like moai wie as Jeruzalim. In jier letter waard begûn mei de bou fan de stiennen Ferrizeniskatedraal.
Nikon wie in grut foarstanner fan de skieding fan Tsjerke en Steat en mei syn fûle ferset tsjin it belesten fan kleasterbesit en it tsjinstber meitsjen fan de Tsjerke oan de Steat makke hy in soad fijannen, dy't de tsaar yn 1658 wisten te oertsjûgjen dat de patriarch de posysje fan de tsaar bedrige. De waarme relaasje, dy't de patriarch ynearsten mei de tsaar hie, bekuolle en yn 1658 ferliet de patriarch Moskou en sette him permanint yn it Ferrizeniskleaster nei wenjen. Feitlik wie der gjin patriarch mear, mar pas op 12 desimber 1666 ferklearre de Hllige Synoade Nikon skuldich oan dôfhûdigens oan de tsaar en de Tsjerke. Ek waard him it mishanneljen fan ûnderdanen foar de fuotten smiten. Nikon ferlear alle tsjerklike funksjes en waard in gewoane muonts, dy't fuortendaliks op in slide nei it noardlike Feranpontovkleaster ferballe waard. Guon bruorren folgen de eks-patriarch nei syn ferballingsoard. Mei de ferballing fan Nikon waard ek it kleaster degradearre ta in gewoan kleaster, it ferlear de ynkomsten fan oare kleasters en de bou waard stil lein.
Grêfkapel Op oantrunen fan tsjarevna Tatjana Michailovna waard ûnder it regear Fjodor III Aleksejevitsj de bou fan Nij-Jeruzalim wer oppakt. Ek krige Nij-Jeruzalim de foaroansteande en befoarrjochte status werom: yn 1678 waarden de kleasters dy't earder tawiisd wiene oan Nij-Jeruzalim werom jûn en ek krige Nij-Jeruzalim in tal nije kleasters tawiisd.
Yn 1681 krige Nikon, dy't doe al siik wie, permisje om werom te gean nei it kleaster. Hy ferstoar lykwols ûnderweis en waard yn de kapel fan de Unthâlzging fan Jehannes de Doper yn de noch net foltôge Ferrizeniskatedraal beïerdige. De bou oan de katedraal gyng nei de dea fan Fjodor III ûnder de tsaren Ivan en Peter Aleksejevitsj troch en op 18 jannewaris 1685 koe de katedraal yn oanwêzigens fan de tsarefamylje troch patriarch Joachim konsekrearre wurde. De hearskers fan de Romanov-dynasty bleaune ek letter nau belutsen by it wolwêzen fan it kleaster. Doe't ûnder Elisabet Petrovna it tintedak fan de rotonde yn 1723 ynstoartte, it kleaster yn 1726 troch in brân troffen waard en de folsleine ferneatiging fan de katedraal drige, liet hja de gebouwen renovearje en foarsjen mei stúkwurk neffens it ûntwerp fan de arsjitekt Rastrelli. It lânbesit naam ûnder Elisabet fierder ta en ek ferbettere de finansjele posysje fan it kleaster. Oant de nasjonalisaasje fan it lânbesit fan kleasters ûnder Katarina II besiet Nij-Jeruzalim mar leafst 13.935 (neffens oare boarnen 16.287) manlike liifeigenen ('sielen') en 22.000 hektare lân. Nei de brannen fan 1762 en 1792 soarge Katarina foar de needsaaklike middels om de kleastergebouwen wer te renovearjen. It kleaster yn 1797
It kleaster ûntjoech har de 19e iuw ta in jimmeroan wichtiger bestimming foar pylgers. Benammen mei it oanlizzen fan it spoar wisten besikers it paad nei it kleaster hieltiten makliker te finen. Op it kleasterterrein waard in museum ynrjochte mei in útstalling fan persoanlike besittings fan patriarch Nikon, skilderijen, ikoanen en tekstyl.
Yn 1913 waard it kleaster noch besocht troch likernôch 35.000 pylgers en foar it ûnderbringen fan al dy pylgers waarden der hotels boud.
Nei de Oktoberrevolúsje waard it kleaster op lêst fan de bolsjewiken op 4 july 1919 sletten en nasjonalisearre. De meast weardefolle saken waarden út it kleaster helle en nei it Wapenmuseum yn it Moskouse kremlyn brocht, dêr't se noch altiten bewarre wurde. De klokken waarden út de katedraal helle en omsmolten en it eardere kleaster krige yn de Sovjet-tiid in museale bestimming. Oersjoch fan it kleasterkompleks mei de yn 2014 wer opboude klokketoer Mei de Dútske ynfal yn Ruslân kaam Nij Jeruzalim yn it front te lizzen fan de nei Moskou optsjende Dútske troepen. Under in twa wiken lange besetting fan Istra troch de Dútsers waard it museum plondere. By it weromlûken fan de troepen blaasden SS-ers dielen fan it kleasterkompleks op. Guon gebouwen waarden folslein ferneatige, oare gebouwen lykas de katedraal rekken slim skansearre. De katedraal baarnde út en de ikonostase en alle ikoanen yn de katedraal giene ferlern.
Al yn 1942 waard der risselwaasje makke makke foar de rekonstruksje fan de katedraal. De earste wurksumheden en it útsykjen fan it pún en de brokstikken setten yn novimber 1950 út ein. Yn 1959 koe it museum wer iepene wurde. De measte gebouwen fan it kleaster wiene wer restaurearre en rekonstruearre, mar dat jilde net foar de 17e iuwske klokketoer
It kleaster waard yn 1994 wer iepene as kleaster. It museum ferhûze yn 2012 fan it kleasterterrein nei in nij gebou bûten de kleastermuorren. De rekonstruksje fan de yn 1941 ferwoastge klokketoer wie yn 2014. Foar de toer waarden nije klokken getten. Tsjin de ein fan 2016 wie de restauraasje fan it hiele kleaster realisearre.
Haadkoepel fan de Ferrizeniskatedraal
De bolsjewiken lieten de katedraal yn 1919 slute en it kleasterkompleks krige in museale funksje. Yn 1941 waard de katedraal mei de klokketoer troch de Dútsers opblaasd, mar al fuort nei't it Reade Leger de Slach om Moskou wûn hie waarden der tariedings makke om it kleasterkompleks wer op te bouwen. Yn de jierren 1960 oant 1980 krige it kompleks it oarspronklike oansjen gruttendiels werom, mei útsûndering fan de klokketoer, wêrfan't de weropbou pas yn 2014 plak fûn.
De muorren en tuorren datearje út 1690-1694. Ek de tuorren drage fakentiden bibelske nammen.
Loftfoto fan it kompleks
Tsjerke fan de Berte fan Kristus
Poartetsjerke
Tsjerke fan de Trije grutte Hiërarchen
Siontoer
| Boarnen, noaten en/as referinsjes: | ||
|
Dizze side is alhiel of foar in part in oersetting fan de Russysktalige Wikipedyside; sjoch foar de bewurkingsskiednis: :ru:Новоиерусалимский монастырь
|
Nij-Jeruzalim Kategory:Bouwurk út 1685 Kategory:Bouwurk út 1690 Kategory:Bouwurk út 1697 Kategory:Bouwurk út 1698 Kategory:Organisaasje oprjochte yn 1656 Kategory:Organisaasje opheft yn 1919 Kategory:Organisaasje oprjochte yn 1994
